Ó! náttúra

Gærdagurinn hófst hjá okkur Dóru með sundlaugarferð - sem er ekki í frásögur færandi - en síðan skiptum við okkur niður á foreldra okkar; hún fór í Keflavík að sækja mömmu sína en ég snérist eitthvað í kringum mína.
Fór að skoða rafskutlur og festi eina. Þetta eru ekki viðbrögð við 17. júní boðskap Geirs (sem lækkaði innflutningsgjöld af stórum, eyðslufrekum bílum - til að jafnræðis væri gætt - fyrir stuttu síðan, en vill nú að landinn aki spart), heldur þáttur í að gera pabba kleift að stunda útiveru. Ég sé ekki fyrir mér að mamma verði mikið á ferðinni á tækinu - en hver veit!
Í dag, eða öllu heldur í kvöld er það Laugardalurinn sem lokkar. Þar verður Bergrún að spila með Björk og Vonderbrassinu hennar. Við höfum ekki heyrt í þeim síðan í apríl í fyrra.
Annars er bara málið að njóta veðurblíðunnar - Ísland er búið að vera sannkallað sólarland. Skil ekkert í fólki að vera að æða á erlendar sólastrendur meðan sólin er hæst á lofti hér heima.

Af rembingi o.fl.

Í fyrradag skruppum við aftur á Borðeyri. Í þetta sinn tókum við mömmu og pabba með. Mig grunar að ferðum þeirra þangað norður fari að fækka. Þau eru orðin svoddan skör - standa varla lengur í fæturna. Þeim þótti samt sem áður varið í að endurnýja kynnin og sjá sjóinn og fuglinn.

Ég rakst á sögu úr Hrútafirði á bloggsíðunni hans Guðmundar Gunnarssonar. Hún tengist Borðeyri og er svona:

Karlrembingurinn var allsráðandi hér á árum áður. Ofarlega er sagan úr Hrútafirði þar sem húsbóndinn á heimilinu lá rúmfastur í einhverri pest og sendi konuna með bréfsnifsi yfir ísilagðan fjörðinn til kaupfélagsstjórann á Borðeyri. Ólæs konan rétti kaupfélagsstjóranum miðann með úttektarbeiðni bóndans; „Ég kemst nú ekki sjálfur til þín til þess að slá úr nokkrum staupum með þér núna, svo ég sendi konuna og ég bið þig náðarsamlegast að láta hana hafa einn pott af brennivínu og smávegis af tóbaki. En þar sem ísinn á firðinum er svo ótraustur sendi ég ekki peninga með konunni og vænti þess að þú skrifir þetta hjá mér.“

Í gær kom Bergrún heim frá París - en fer fljótlega aftur á flakk - líklega á mánudaginn.

Aftur gengið

Hólmavatn

Við gengum frá Stóru-Skógum að Stapaseli í gær. Fram og til baka tók þetta okkur u.þ.b. þrjár klukkustundir með viðeigandi nestisstoppi í Stapaseli. Stapasel er eyðibýli norðan Norðurár, nokkru neðar en Hreðavatn. Á þessu svæði er landið vaxið birkikjarri, sundurslitið af mýrarsundum, vötnum, tjörnum og lágum klettásum. Stapaselið dregur væntanlega nafn sitt af klettastapa, en bærinn stóð á hól undir honum. Ég kom þarna inneftir fyrir tuttugu árum síðan og þá var erindið að setja niður trjáplöntur í bæjarlandið. Ekki er ég nú svo viss um að það hafi verið góð hugmynd. Þær eru fremur umkomulausar og harðlífislegar að sjá, og ekki er ég viss um að það standist nútíma friðunarkröfur að planta trjám við gamlar húsatæftur. En leiðin inneftir er einstaklega falleg.


Fórum á Borðeyri til að líta eftir húsi og slá blettinn.

Af göngu

Silla vinkona plataði okkur Dóru í sólstöðugöngu úr Brynjudal í Botnsdal í gær. Við létum til leiðast með það í huga að nóg væri af lækna- og hjúkrunarliði með í för ef illa færi, því þarna var starfsfólk Landspítalans á ferð, líklega um tvöhundruð manns. Ég hélt að þarna væri um fimm tíma göngu að ræða, en leiðin var farin á rúmum þremur tímum. Veðrið gat ekki verið betra, sólskin og blíða og ekki skýhnoðri á himni. Fórum af stað að heiman um fimmleytið og vorum komin til baka um kl. tólf.

Engar harðsperrur enn sem komið er.

Mjög gaman. Takk Silla mín!

Náttúrulega

Glanni

Refaskytta héraðsins, Magnús á Hamraendum, stendur í svo ströngu þessa dagana að það horfir til útrýmingar melrakkastofnsins á svæðinu. Hann er búinn að vinna tvö greni hér í nágrenninu á síðustu dögum og skjóta eitt hlaupadýr sem hann rakst á á förnum vegi. Gott að hann skýtur ekki birni - þá væri ég varla á lífi. Og síðustu fréttir segja frá meintum ísbirni á Hveravallasvæðinu. Það væri frábært ef satt reyndist, þá væri þríleikurinn fullkomnaður.


Af börnunum er það helst að frétta að Bergrún tekur nú þátt í norrænu hornaþingi í Reykjavík. 17. júní fólst m.a. í því að sækja tvo blinda blásara á völlinn og lóðsa þá á áfangastað. Ég sé hana fyrir mér standa í móttökunni með spjald "Hornfest" og bíða eftir því að þeir aulist til að lesa á miðann!

Heiða er orðin æði framsett og Skarphéðinn tók upp á því að fá hlaupabóluna, einmitt þegar verkfalli fóstra lauk. Og Andri hefur fækkað í kattastofni sínum - á samt 2 kettlinga sem auglýsa hér með eftir heimili.

Ráðlegg ykkur að rifja upp part úr Löðri til að koma hláturhrukkunum á sinn stað á andlitinu: http://youtube.com/watch?v=DwDbd4jQpkA&feature=related

17. júní 2008

Er þessa stundina staddur í Reykjavík og er svosem ekkert að gera neitt merkilegt utan það að horfa á fótbolta. Nennti ekki í bæinn og Dóra í Keflavík að heimsækja mömmu sína. Var í Hólaberginu í dag að kjafta og éta pönnukökur.

Áðan var ég að hlusta á Vonderbrassið rifja upp ævintýri úr hljómleikaferðalögum. Þennan þátt má hlusta á ef maður smellir á: http://dagskra.ruv.is/streaming/ras2/?file=4408791. Bergrún kemur þar einhvers staðar við sögu. Hún er þessi lengst til vinstri.

Núna ætla ég samt að horfa eilítið meira á fótbolta. Það eru mínir menn, Hollendingarnir með varaliðið sitt gegn Rúmenum.

Af sólbruna

Það var alveg frábært veður í dag, föstudag. 16 - 17 stiga hiti og staðurinn, Varmaland, stóð fyllilega undir nafni og vel það. Við Dóra gengum á Stafholtsfell (eða fjall). Það var nú fremur létt ganga, jafnvel fyrir silakeppi. Okkur dvaldist þar nokkuð, enda veðurblíða. Þaðan sér til a.m.k. átta kirkna - jafnvel níu - og fimm jökla. Við fórum síðan beint í sundlaugina þegar við komum heim. Erum núna nokkuð rauð í andliti.

Myndin hér er aftur á móti laugardagsmynd, tekin í Paradís við Norðurá, rétt fyrir neðan Glanna.

Af eggjum

Í gær smakkaði ég gæsaregg í fyrsta sinn á ævinni. Eggin sem um ræðir voru ættuð frá Auðkúlu úr varpi Hildigunnar frænku. Hún verpti ekki þessum eggjum, svo það misskiljist ekki, enda er konan engin gæs, heldur er hún æðarræktandi af guðs náð, eins og hún á ættir og uppruna til. Þau hjónin, Hreinn og hún, eru samhent í þessari iðju; hún vaktar varpið að degi til en hann situr yfir því um nætur með haglabyssuna, tilbúinn að freta á melrakka og önnur þau rándýr sem sækja í góðgætið.
En aftur að gæsaeggjunum. Furðulegt að hafa aldrei smakkað þau áður. Þetta er herramannsmatur. Hér áður át maður mikið af kríueggjum - enda mikið kríuvarp fyrir neðan Moshlíð - auk æðar- og svartbakseggja úr Engey og Hergilseyjarlöndum.
Annað mál er, að það er staðreynd, að hvergi er fallegra á Íslandi en í Vestureyjum og Vatnsfirði á vordögum. (Þetta er bara stuðlað).

Sumarið er tími ferðalaga. Það hentar mjög vel innanlands því þá er oftast snjóléttara en að vetrarlagi og yfirleitt hægt að ganga að því nokkuð vísu að fjallvegir séu opnir. Fólk sækist víst eftir ferðalögum og hótelgistingum jafnt á sumri sem vetri. Ég sá um daginn að gamall samherji minn úr bæjarpólitík fékk bókaða á sig glósu á bæjarráðsfundi, sem hún situr fyrir minnihlutann, fyrir að mæta ekki á þing Sambands sveitarfélaga "af því að ekki voru nein ferðalög í boði". Þennan dag var hún reyndar stödd á eins konar hóteli. Hún var að eignast barn á fæðingardeildinni í Keflavík.

Í dag ferðuðumst við upp að Varmalandi. Þar er blíðskapar veður og Máni fagnaði komu okkar vel og lengi.

Svo er það fótboltinn. Dóra er ekki fótboltafrík! Fyrir slík ekkifrík þarf sterk bein til að þola Evrópukeppni.

Frá Suðurnesjum

Við Dóra brugðum okkur í Vogana í gær. Vísiteruðum skólann og föðmuðum allmarga gamla starfsfélaga. Síðan lá leiðin inn á Strönd til að bera á trjáplöntur á þessum bletti sem við eigum þar. Það var gott veður. Heimsóttum Höllu sem bauð í mat. Halla hafði frétt af okkur á svæðinu, farið í leitarleiðangur, líklega á sama tíma og við bönkuðum árangurslaust uppá hjá henni - hún fann okkur með hjálp síma. Guðný, gamla matráðskonan mín, var kölluð á svæðið til að berja þessi viðundur augum. Heimsóttum kirkjugarðinn í Njarðvík og hreinsuðum leiði og lukum deginum með að taka á móti Steinunni, Oddnýju og Úu sem voru að koma frá Kanarí.

Á rásinni

Þá er maður kominn í frí! Hvað er þá til ráða? Verður maður ekki að gera eitthvað merkilegt í fríi? Að vísu bjargar Evrópukeppnin í fótbolta einhverju og auk þess bíða fjöldamörg viðhaldsverkefni þess að í þau sé ráðist, veiðistengur rykfalla, veiðihjól ryðga og maður verður barasta aumur í baki af of miklum setum - og legum í sófa.
Ég hef samt haft nóg að gera við að ganga frá einhverju skýrsludóti - tók það að mér. Flestir úr kennarayfirliðinu fóru til Englands í svokallaða námsferð. En þið vitið nú eins vel og ég út á hvað slíkar ferðir ganga - við Dóra kusum að taka ekki þátt í þeirri vitleysu.
Starfsárinu lauk með glæsilegri veislu sem skólastýran okkar bauð til en síðan brunuðum við Dóra til Reykjavíkur þar sem Dóra fór í eitthvað kellingapartý - þar voru skólasystur úr Njarðvík samankomnar til að bera saman háralit og vambsídd. Ég held að þetta hafi bara verið upplyfting fyrir Dóru.
Hittum Bergrúnu auðvitað, og Andra sem sagði farir sínar ekki sléttar. Var bara illa farinn eftir líkamsárás á sínu eigin heimili. Árásaraðilinn, villt fress, náði að slasa einkasoninn - hann var allur rifinn og klóraður (ég hef bara ekki séð það verra). Hann fór sem, betur fer, á slysavarðstofuna og békk sprautu og penzilín. Annars er líðan okkar allra eftir atvikum.