Af því bara

Nú eru jólin afstaðin og lífið gengur sinn gang.  Sólin byrjuð að fikra sig hærra á himininn, þó að dagamunurinn sé ekki mikill.  Samt sem áður ber þetta með sér þá vissu að það vori á ný,  grös spretti úr mold og kartöflur spíri.  Innan fárra daga verða börnin mín öll stödd á Landinu blá, gráa, hvíta - líka þessi yngsta sem elur manninn í útlandinu.  Það verður ánægjulegt, en þó skammgóður vermir því sú stutta verður óðara flogin á vit óvissrar framtíðar.
En þegar fer að vora fær skóflan, sögin og hamarinn aftur hlutverk og tilgang, því Skammidalurinn bíður, bundinn sem stendur í kulda og snjó, en samt fyrirheitna landið þar sem hlutirnir eiga að gerast - hægt.