Það er fallegt að gefa góð fyrirheit. Það er siður sem iðulega skýtur upp kollinum um áramót. Þarna trónir efst á blaði það sem kalla má lífsstílsfyrirheit. Fólk heitir því að borða minna, grennast, léttast, rækta á sér vöðvana með einhverju öðru en mat og sætindum - fara að stunda ræktina. Svo eru aðrir sem setja sér takmark sem snýr að afrekum; ganga á fjöll og stunda útivist af ýmsu tagi. Minna virðist fara fyrir bættri umgengni við þá sem næstir standa heitandanum. Ég sé sjaldan heit um að foreldrar lofi að eyða meiri tíma með börnunum sínum, þó að slíkt geti vissulega verið þarna á listanum. En samt virðist sem heitstrengingar um að taka sig á snúi mest að einstaklingnum sjálfum. Erfiðar fjallgöngur, útivistarkapphlaup og langir hjólatúrar í mollulegum heilsuræktarstórhýsum eru ekki líklegir til að lengja þann tíma sem gefst til að sinna smáfólkinu. En blessunarlega eru þó margir sem kunna að samtvinna hreyfingu, útivist og skemmtilega upplifun með fjölskyldunni.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli