Gamla kjarnafjölskyldan hittist á Ráðhústorginu í gær, en Andra vantaði þó. Bergrún kom til Kaupmannahafnar eftir hádegi í fyrradag. Búin að vera í Póllandi og víðar síðustu daga. Veðrið var með eindæmum gott, sól og blíða og alls ekki í samræmi við væntingar.
Við Dóra tókum daginn snemma og fórum með lest í bæinn. Gengum frá Hovedbanegaarden til Litlu hafneyjunnar úti á Löngulínu. Litum á Jónshús og fleiri merkar byggingar - Jónshús er nú ekkert sérstaklega fyrir augað. Guðlaugur Arason er með skýringu á því hvers vegna hafmeyjunni helst svona illa á höfðinu. Fyrirmyndirnar eru tvær; höfuðið er af einhverri ballerínu en líkaminn er eftirmynd eiginkonu listamannsins - að undanskildum sporðinum. Líkaminn hafnar því ágræðslunni. Þetta er þekkt úr læknisfræðinni.
Við fórum saman að borða á einhvern ítalskan veitingastað. Sem sagt fjölskyldan. Hafmeyjan situr enn á sínum harða rassi á sínum harða steini.
Annars var þessi dagur, dagur hinnar miklu leitar að stígvélum. Guðjón var sumsé að leita sér að stígvélum til að vera í á Hróarskelduhátíðinni. Hann fór um Kaupmannahafnarsvæðið þvert og endilangt án árangurs, engin stígvél til. Vinur hans fann loks handa honum stígvél í Odense!
Bergrún kom með tvo frímiða á hátíðina og baksviðspassa handa Heiðu og Gauja. Þau hittast því í kvöld.
Á morgun er svo ferðinni heitið heim á leið. Flogið er eftir hádegi og við því ekki komin heim fyrr en um kvöldið.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli