Af tímabundinni upprisu

Árið 2007 gekkég aftur.  Það gerði einnig Dóra.  Þetta var með þeim hætti að við fluttum á ný til Varmalands og fórum að vinna þar eftir nærri tveggja áratuga hlé.  Núna er ég upprisinn, tímabundið.  Ég lét plata mig til að leysa af í kennslu í nokkrar vikur - orðinn 95 ára!  Það ber nú ekki vott um mikla staðfestu.  Hef áhyggjur af framhaldslífinu.  Ætli ég haldist illa á hinum eilífu veiðilendum handan landamæranna og gangi aftur í uppsveitum Borgarfjarðar - og verði nefndur Varmalandsmóri?

Af hverju

Þá er ég mættur á svæðið eftir smá hlé - hvað eru þrjú ár milli vina - ég dottaði aðeins.  Orðinn eftirlaunaþegi og alles og búið fyrir löngu að bjóða mig velkominn í félag eldri borgara.
Núnú, við Dóra búum núna í Smyrilshólunum og höfum gott útsýni yfir aðra þá sem lægra eru settir í borgarsamfélaginu.  Ég get t.d. litið niður á Árna Johnsen - eitthvað sem ég hefði aldrei getað ímyndað mér.
Annars fer lífið bara vel með okkur, gott ef við erum ekki sífellt að yngjast, í það minnsta í anda.
Amen

Hérna má sjá lítinn afastrák sem heitir því skrýtna nafni Snæbjörn Kári.