Af útiverkjum

Myndin sýnir dæmigerðan starfsmannafund í Varmalandsskóla.

Þegar þetta er ritað sit ég einn heima. Dóra stungin af til höfuðborgarinnar og ég veit ekkert hvenær hún kemur til baka.
Undanfarna daga hefur útiverkum verið sinnt af miklum krafti hér á Varmalandinu - enda veðrið til þess.
Á þriðjudaginn varð nemendum 5. og 6. bekkjar gengið upp á Hraunsnefsöxl. Það er u.þ.b. 400 metra hár fjallkambur í Norðurárdal. Þann dag datt veðurguðunum reyndar í hug að beina allri þeirri vætu og þeim vindum sem Borgarfirðinum var ætlað á það svæði. Við létum það samt ekkert á okkur bíta. Á miðvikudaginn var höfuðborgarsvæðið heimsótt og m.a. farið í sjóferð út á Faxaflóa, landnámssýningu, hamborgarastað og í bíó. Við sáum Indiana Jones. Merkilegt hvernig þessum grafarræningja tekst að forðast blýkúlur, sprengingar (jafnvel kjarnorkusprengingar), náttúruhamfarir og dulin ógnaröfl. Að auki höfum við gróðursett trjáplöntur, staðið af okkur jarðskjálfta og boðið sólinni birginn.
Núna er ég að fara yfir próf og vinnubækur. Ætli helgin fari ekki í það.

Veiði

Í dag var veiðidagurinn mikli haldinn hátíðlegur með veiðiferð 4. - 6. bekkjar í Hreðavatn. Til að tryggja góðan afla lögðum við net í vatnið. Þetta tókst bara vel, krakkarnir lönduðu nokkrum silungum og í allt, með því sem var í netinu, veiddust 26 stykki. Svo var aflinn grillaður þegar heim kom - ásamt brauði.

Hérna er mynd af vænsta fiskinum, 3,5 punda bleykju.

Fatast sund

Síðustu daga hefur Steinunn, tengdamamma, verið í heimsókn hjá okkur á Varmalandi. Í gærkvöld ókum við í Hrútafjörðinn til að ná í stígvél og veiðistengur. Á mánudaginn á nefnilega að fara í Hreðavatn í veiðiferð með nemendur. Til að tryggja veiði ætlum við að leggja net. Við Dóra skruppum á þriðjudaginn til Birgis og Gróu í Tröð til að kanna aðstæður í Hreðavatni.

Á Borðeyri er yfirleitt alltaf sama hitastigið. Mælirinn fyrir utan eldhúsgluggann sýnir alltaf 15 stig. Mælirinn inni stóð í 12 stigum. Mælirinn úti er gjarnan 4-5 stigum yfir raunhita.

Annars hefur þessi vika verið lögð að nokkru undir próf. Dóra tók á móti 5-6 ára krökkum í skólanum í gær og dag. Hún fór með þau í sund ásamt hjálparliði í morgun. Þurfti samt að stökkva út í (í öllum fötum) þegar einn krakkinn fór of djúpt. Þess vegna er farsíminn hennar með kvef sem stendur og líklega deyr hann úr lungnabólgu.
Í fyrramálið kemur Bergrún heim frá NY en Andri er enn í Póllandi.

Bókun

Þessa helgi hef ég fyrst og fremst notað til að vera kvefaður. Dóra fór til Keflavíkur í gær, hvítasunnududag. Ég ætlaði svosem líka - tengdamamma bauð í mat - en þegar ég fæ kvef þá fylgir því slíkt nefrennsli að vel væri hægt að framleiða nokkur megavött ef virkjað væri. Ég sat, eða öllu heldur lá heima og snítti mér. Nú er annar í hvítasunnu og við erum búin að hitta Heiðu og & á skæpinu og Dóra er búin fá tölvusend blóm frá Bergrúnu, í tilefni að mæðradeginum (sem var í gær). Kvefinu virðist eitthvað að slota. Það er hlýtt úti 11 stiga hiti, í Köben var kominn 19 stiga hiti um 11 leytið en í NY er svipaður hiti og hérna, 11 stig en gæti farið upp í 13 yfir daginn.

Í gær bókuðum við flugfar, að sjálfsögðu til Kaupmannahafnar. Við reynum með því að vera nálæg þegar barnabarn nr. 2 kemur í heiminn - og kannski með það í huga að geta eitthvað aðstoðað.

Nú eru bara þrjár vikur eftir í kennslu. Þar af fara tvær vikur að einhverju leyti í prófavesen og leikaraskap með krakkana - síðan fáeinir dagar í frágang og eftir það er maður kominn í frí. Líklega verður að telja þetta fyrsta raunverulega, samfellda sumarfrí hjá mér um langt skeið því ég er blessunarlega laus við að vera skólastjóri - þeir eiga alla mína samúð.

Uþþþvuþþ

Ég hefði átt að láta vera að tala mikið um vorkomu og gróandi tún í síðustu færslu. Heldurðu ekki að þetta ljóta, hvíta ullabjakk hafi farið að svífa til jarðar núna í morgun. Fyrst hélt ég auðvitað að þetta væri drit úr litlu fallegu smáfuglunum sem væru að hreiðra um sig í þakskegginu, en þegar betur var að gáð var þetta snjókoma. Auglýsi eftir glötuðu vori sem sást síðast seinni part fimmtudagsins 8. maí.

Og það held ég nú

Nú líður óðum að lokum þessa skólaárs og þessa dagana er umhverfið óðum að skipta um lit, úr sinugulu yfir í græna slikju. Máni köttur er orðinn miklu duglegri að fara út. Hann þarf að kanna veiðilendurnar.
Við höldum uppteknum hætti og heimsækjum Reykjavík um helgar. En píparinn sem hafði góð orð um að taka til hendinni í íbúðinni flæmist enn undan sökum mikilla anna.
Bergrún gerði óvenju stuttan stans á Íslandi þetta sinnið. Hún náði heilum tveimur klukkustundum og nokkrum mínútum betur síðastliðinn mánudag, þegar hún hafði viðkomu á Keflavíkurvelli á leiðinni vestur um haf til New York. Þar verður hún út þennan mánuð.
Úr Köben eru bara góðar fréttir ef frá eru taldar umgangspestir sem hafa herjað á karlpeninginn á heimilinu í Herlev.
Á morgun er "starfsdagur" í skólanum (kominn tími til) og við því laus við nemendur. Svo er stefnan sett á að sjá hana Brák á laugardaginn í landnámssetrinu í Borgarnesi.

Þetta lamdnámssetur er hins vegar gert af nemendum í 5. bekk.

Afturganga

Það var heilög athöfn hér áður fyrr að fara í kröfugöngu, eða það held ég. mér leið samt alltaf dálítið kjánalega þega menn fóru að syngja "Fram þjáðir menn í þúsund löndum." Mér fannst ég ekki vera svo þjáður, né þetta, að því er virtist, vel haldna fólk sem ég samferðaðist. Ég gekk m.a. nokkrar Keflavíkurgöngur (kannski voru þær bara tvær eða þrjár) og var nokkuð ánægður með að hafa lagt þetta á mig. Ég spurði einu sinni samstarfsmann minn, vinstri grænan eilífðarkomma, hvort hann hefði ekki gengið margar slíkar. "Jú", sagði hann, "og gekk þær flestar afturábak". Hann var nefnilega mikill gítarspilari og og gekk yfirleitt fremstur, eða framarlega og snéri á móti hópnum til að geta spilað og stjórnað söng. Hann var því eins konar afturganga(ri).