Ekki veit ég af hverju ég er farinn að slá svona slöku við blogg. Kannski veldur tilbreytingarleysi í lífi fjölskyldunnar, leti (líklegt), staðfestuleysi, nýjungagirnd (fésið, sem ég nota þó lítið), eða sambland af þessu öllu - og einhverju öðru djúpsálarfræðilegu.
Hér er ég þó mættur með smá skýrslu.
Það er komið jólafrí. Skólaárið er hálfnað og ég er ekkert verulega þreytulegur. Þessari törn lauk með prófum og leiklistaræfingum með tólf grislingum, sem stóðu sig bara vel á sýningu í fyrradag, föstudaginn 18.
Heiða er á landinu. Búin að vera hér með tvo yndislega öskurapa sem hafa auðgað lif okkar með sjarma sínum og uppátækjum. Þau Gaui höfðu ákveðið að snúa aftur á klakann, sögðu upp íbúð og leikskólaplássi - og pöntuðu far heim - en þá fékk Gaui draumadjobbið á öflugri verkfræðistofu, nánast samdægurs. Þetta þurfti sem sagt til. Nú eru þau búin að endurnýja öll plön, fá sér nýja íbúð og endurheimta leikskólapláss. Þetta þýðir, sem sagt, áframhaldandi tengsl við Danmörku - verst hvað bjórinn þar hefur hækkað í verði í íslenskum krónum!
Andri er hinn vígreifasti. Búinn að losa sig við kettina og fá sér í staðinn kvenmannsbelg. Það er hún Ásdís Björg, ættuð undan Eyjafjöllum og úr Húnavatnssýslum. Það eru góð skipti.
Bergrún er í Listaháskóla Íslands og brottflutt úr Hólmgarði. Tekur einhverja kommúnu fram yfir strjált sambýli við elskulega foreldra sína. Skil hana reyndar ósköp vel. Hún á reyndar mjög annríkt í námi og spilamennsku. Var á tónleikum með henni, og Vonderbrassinu úr Bjarkartúrnum, í gær. Þær hafa engu gleymt.
Dóra varð þeirrar náðar aðnjótandi á dögunum að fá úthlutað námsleyfi á launum næsta ár. Þannig verða einhverjar breytingar á okkar högum næsta ár. Ég á eftir að ákveða hvað ég tek mér fyrir hendur eða hvort ég held áfram að kenna þarna uppfrá. Þar eru að vísu blikur á lofti vegna samdráttar í nemendafjölda og fjármagnsskorts.
En nú eru það jólin.
